Οι συνεκτικές ιστορίες Griffiths

"Οι συνεκτικές ιστορίες Griffiths  εισήχθησαν το 1984 για να συνδέσουν τις κβαντικές μετρήσεις με αληθοφανείς διηγήσεις .Μια τέτοια ιστορία κατασκευάζεται με βάση μια σειρά μετρήσεων, λίγο-πολύ οποιωνδήποτε, που έχουν σχέση με διαφορετικές στιγμές. Κάθε μέτρηση εκφράζει το γεγονός ότι μια ορισμένη φυσική ποσότητα  ενδεχομένως διαφορετική από μέτρηση σε μέτρηση εμπεριέχεται, σε μια δεδομένη στιγμή, σ' ένα συγκεκριμένο πεδίο αξιών . [...] . Εκκινώντας από ένα υποσύνολο μετρήσεων, μπορούμε να καθορίσουμε μια ιστορία,  λογικά συνεκτική, για την οποί ωστόσο δεν είμαστε σε θέση αν είναι αληθινή. Μπορεί απλώς να υποστηριχθεί χωρίς αντιφάσεις.  Ανάμεσα στις ιστορίες του κόσμου που είναι πιθανές μέσα σ' ένα δεδομένο πειραματικό πλαίσιο ορισμένες μπορούν να ξαναγραφτούν με την εξομαλυντική μορφή του Griffiths. Τότε, λοιπόν, ονομάζονται συνεκτικές ιστορίες Griffiths, και τα πάντα συμβαίνουν ως  εάν ο κόσμος ν' αποτελείτο από ξεχωριστά αντικείμενα, προικισμένα με εγγενείς και σταθερές ιδιότητες. [...] "

~Τα στοιχειώδη σωματίδια, Μισέλ Ουελμπέκ

                On process το αριστουργηματικό όπως διαφαινόταν αλλά και εξελίσσεται μυθιστόρημα-?-,  δίνει πάμπολλες  ευκαιρίες,  να αναλογιστείς το μεμονωμένο μεγαλείο ορισμένων, και την τραγική  τροπή όλων. Αλλά προς το παρόν το παραπαάνω απόσπασμα θα αποτελέσει την εισαγωγή στους συνηθισμένους λογισμούς και παραλογισμούς.

                Δεν είναι ασυνήθιστο το φαινόμενο, να αναπολούμε καταστάσεις, -συν-αισθήματα, ανθρώπους, τόπους , περιόδους της ζωής.  Το πόσο "ατόφια" έχει αφήσει όμως κάποιος τα αρχεία στη μνήμη του, ποικίλει.. Σε εθνικό επίπεδο, μιλάμε για "ασθενή μνήμη", για μονόπλευρη προσέγγιση -εμείς οι καλοί , οι "άλλοι" οι κακοί κ.ο.κ- , για χίλια δυο..  Στα προσωπικά μας όμως; Είναι το ίδιο καταδικαστέα μια αλλοίωση ή μια μονόπλευρη προσέγγιση κάποιου (πε)περασμένου γεγονότος;
                Εύκολα θα απαντήσει κάποιος, και βεβιασμένα ίσως, ότι είναι σαφώς  ελαφρύτερο όταν αφορά τα προσωπικά , γιατί μιλάμε για μεμονωμένα άτομα, καταστάσεις, που δεν θα έχουν πιθανώς κάποιο αντικτυπο στο μέλλον(?), όπως μια για παραδειγμα , εθνικιστική τάση που μπορεί να κυριαρχήσει κατά τόπους ή και σε ευρύτερη κλίμακα. Κάποιος εξυπνάκιας θα πεταγόταν και, διόλου άστοχα, θα ανέφερε  με  νόημα  ότι "ακόμη και η ολέθρια πυρηνική έκρηξη, προκύπτει από την  [σε πρώτη φάση] σχάση ενός και μόνο  ατόμου". Αλλά δε νομίζω ότι θα θελα να πλατιάσω , Και, με κάποιος παράδειγμα επι τούτου.. όχι προς το παρόν τουλάχιστον.
Η απάντηση σαφώς  και είναι σχετική , και αφορά τη προσέγγιση του θέματος, όπως και κάθε φορά άλλωστε.              

                Προς τι όμως το ..σμίλεμα των αναμνήσεων;; Γιατί να θέλουμε να ωραιοποιούμε(ως και την αντίπερα όχθη , της τραγικότητας) τα πράγματα;  Για κάθε ωραία στιγμή έχουμε ξεσκαρτάρει και έχουμε "εξορίσει" 10δες σκληρά μα γεγονότα τα οποία θα άλλαζαν την εικόνα ,το τοπίο. Αντίστοιχα βεβαίως, σε στιγμές που η  απαισιοδοξία χτυπάει μαύρο, θολώνουμε τόσο τα δεδομένα, τα βάζουμε όλα με αρνητικό πρόσημο και αγωνιούμε για να βρούμε έστω  ...μηδέν  στο αποτέλεσμα.

                Ίσως είναι ο φόβος, ή καλύτερα η φοβολαγνεία που ενδεχόμενα να διακατέχει τον άνθρωπο,  ο οποίος Θέλει βρει κάτι να τον σταματήσιε. υποσυνείδητα γι αυτό ζει και μάχεται, για να αποδείξει ότι στο τέλος θα χάσει. 
Τoo much? Μπορεί, αλλά είναι μια οπτική.    Διότι στην περίπτωση που αναπολείς "καλές στιγμές" , ενδέχεται να  θες να δείξεις την ήττα στην οποία έχεις φτάσει . Ή αντίστοιχα όταν τις εξυμνείς, να θες να σε βάλεις σε αυτή την κατάσταση. Ή και όχι. Δε ξέρω.

Τι πιο απλό όμως, από το να έβαζε ο καθένας μας κάτω  τα πράγματα, και να λεγε , άχ τι ωραία που ήταν "τοτε", ή  πόσο όμορφα πέρναγα με την "τάδε" ή το δίνα γεγονός, ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, να ανέλυε ,πέρα από την ευχαρίστηση της αναπόλησης και της ανάμνησης , το τι έφταιξε ( ορθότερα για εμένα, τί Άλλαξε) και  ξέφυγε εκείνη η κατάσταση; Και εφόσον  αναμφισβήτητα   κάτι παραπάνω από "κατι" άλλαξε,  θα ήταν  μια λογική να επιδιώξεις την επανακατάκτησή του; ή μήπως ένας επαναπροσδιορισμός των στόχων βάσει των δεδομένων θα ήταν η καλύτερη λύση;
Τα συναισθήματα για την ψυχή και την ευεξία του πνεύματος  αλλά και η λογική για την επανάληψη , όχι του γεγονότος αλλά του συναισθήματος.

Δε βαριέστε, άκρη δε βγάζουμε

(Ο)

*[μ.ε]Dream Theater - The Bigger Picture