Το έχετε σκεφτεί ποτέ;

Έχοντας έρθει αντιμέτωπη με το ερώτημα του πόσες πραγματικότητες υπάρχουν, αναρωτιόμουν πως θα έπρεπε να προσεγγίσω το ερώτημα αυτό. Η απάντηση επέρχεται λιγότερο φιλοσοφικά και περισσότερο βιωματικά. Αντιλάλησαν στο μυαλό μου τα λόγια ενός φίλου· υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες βιώνουμε κάθε μέρα. Και αν η πραγματικότητα ορίζεται ως το σύνολο των υπαρκτών πραγμάτων που γίνονται αντιληπτά, ο αντικειμενικός κόσμος πιο σύντομα και περιεκτικά, αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι  πως αυτή η απρόσιτη συνθήκη γίνεται κάτι πιο προσωπικό και πιο ιδιαίτερο για τον καθένα μας.  Ουσιαστικά δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, έγκειται στο κάθε άτομο στο πως θα διαχειριστεί τις καταστάσεις,   πως θα ερμηνεύσει τα μηνύματα που λαμβάνει από τους γύρω του και πως θα αντιδράσει σε αυτά. Η πραγματικότητα του καθένα χρωματίζεται από τα όνειρα του και ποτίζεται από τον κόπο του να τα ενσωματώσει απτά σε αυτή.  Υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσοι και οι άνθρωποι που ξυπνούν κάθε πρωί.

Σε αυτό δεν συμβάλλει μόνο η ιδιότητα του εκάστοτε ατόμου αλλά ολόκληρη η ψυχοσύνθεση του, όλες του οι εμπειρίες από την παιδική του ηλικία, η πρώτη αγκαλιά του γονιού ,η  πρώτη του επιτυχία, η πρώτη του αποτυχία, οι φίλοι του και οτιδήποτε τον στελεχώνει σαν υπόσταση. Και άλλωστε ποιο το νόημα να βιώνουμε τις καταστάσεις  όλοι με τον ίδιο τρόπο;! Η ζωή θα ήταν απερίγραπτα βαρετή και επαναλαμβανόμενη, σαν προκαθορισμένη.. Αν οι πραγματικότητες μας ήταν κοινές αν όλοι είχαμε την ίδια άποψη και οπτική δεν θα υπήρχε νόημα να έχουμε εσωτερική πάλη για διαφοροποίηση. Τέτοιου είδους σύγκρουση θα ήταν ανούσια και ψυχοφθόρα, άκαρπη και ανεδαφική. Έχουμε ένα δεδομένο, κάτι αντικειμενικό- η προσωπικά ορθότερο συλλογικά υποκειμενικό- και χρίζουμε ένα μικρόκοσμο πάνω σε αυτό με βάση το τι άνθρωποι είμαστε και το τι άνθρωποι θέλουμε να γίνουμε μέσα από τις ευκαιρίες που μας δίνονται. Εμείς καθορίζουμε την δική μας πραγματικότητα με τις επιλογές μας. Εμείς δράττουμε την κάθε μερα και εμείς κάνουμε κάθε ξύπνημα ξεχωριστό.