Ξέρω γω? βιβλία?

 «..Mου φαίνεται υπεροπτικό να ζητείς από μισθωτούς να πληρώσουν 20 ευρώ για ένα βιβλίο ή 7 ευρώ για σινεμά. Eίναι καταδικασμένοι στην τηλεόραση. Kαι όταν την ανοίγουν, τι βλέπουν; Tο "Ρrive" και τέτοιες προκλητικές γκλαμουριές..».

~Χρήστος Xωμενίδης 

Αυτά σε συνέντευξη, κάπου το 2003, από έναν αρκετά ευφυή και αξιόλογο συγγραφέα.   Σκεφτείτε 10 χρόνια μετά , με την όποια ευημερία υπήρχε τότε να έχει πιάσει πάτω, τα στάνταρντσ των μισθών να χουν γυρίσει δεκαετίες πίσω, η κοινωνία να κάνει όλο και πιο βαριεστημένες κινήσεις για να  προχωρήσει, και γενικά τα πράγματα να είναι τόσο μουνταά όπως ο ουρανός στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας αυτό το διάστημα. Πως αλήθεια να απαιτείς κάτι τέτοιο;
Προσωπικά θα μπορούσα  βέβαια να  υποστηρίξω ότι την αξία ενός βιβλίου δεν μπορουν όχι 20  αλλά ούτε και μερικές εκατοντάδες ευρώ αρκετά να την αξιολογήσουν. Ίσως και για κάποιες ταινίες να ισχύει το ίδιο, αν και τις κατατάσσω στα πλαίσια ενός μονοπαρουσίαστου βιβλίου, με έτοιμο σκηνικό, πρωταγωνιστές, σκηνικά. Ένα μοτίβο ενός βιβλίου, μετουσιωμένο σε καρέ. Εντυπωσιακό, συνήθως, αλλά δεν εμπεριέχει την μαγεία που έχει το γραμμένο, να μπορεί ο καθείς δηλαδή να δημιουργήσει ενα διαφορετικό σκηνικό, σύμπαν ολόκληρο, γύρω από το  δωσμένο σενάριο. Βέβαια στην εποχή , στις εποχές, όπου ζούμε και με τα πρότυπα που έχουμε, τα πάντα έχουν μια "τιμή" ,και τα πάντα "πουλιούνται"  και "αγοράζονται". Έτσι ο κάθε εκδοτικος οίκος θέλει να κάνει πωλήσεις για να επιβιώσει (ο εκδότας) , η κάθε Γιου Μπι   θέλει να κόψει εκατομμύρια εισητήρια κατά το ίδιο σκεπτικό και γενικά υπάρχει μια σπίλωση  των τεχνών αυτών  όπου έχουν (συνήθως) να προσφέρουν κάτι  ακόμη, στη ψυχοσύνθεση και την ίδια την προσωπικότητα των ανθρώπων.

Είναι όμως αρκετή δικαιολογία, για όλους μας, η καπιταλιστική αυτή, προσέγγιση της λογοτεχνίας, επί παραδείγματι;
Είμαστε άμοιροι ευθυνών , απέναντι στις καταστάσεις, και συγκεκριμένα στον ""πνευματικό"" και εν γένει κοινωνικό ξεπεσμό; Πάντα μπορούμε να κατηγορούμε τον Χ εκδότη που δε σέβεται την κατάσταση και αισχροκερδεί , τον καπιτάλα καναλάρχη(και μεγαλοεκδότη συνήθως εν ελλάδι κώλος τυχαίως) για την αηδία που προσφέρει , για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί , για , για ,για..Και συνήθως να μου πεις , αυτό κάνουμε.

Όμως όσο και αν δεν μπορεί να το πιστέψει κάποιος, σαυτές τις ..απαίσιες κοινωνίες, υπάρχουν βιβλιοθήκες,   μικρές ή μεγάλες, αρχεία δεκάδων χρόνων, ή συλλογές/αφιερώσεις μεγάλων Ανθρώπων, που κοσμούν   κατά τόπους τα άστη[κυρίως]. Και οι άνθρωποι τι αποφασίσαμε να κάνουμε; Να τις αφήνουμε έρμαια του χρόνου, και λοιπών καταστρεπτικών στοιχείων (λέγε με δημοτικές αρχές, κυβερνήσεις, συμφέρονται).

Τρανό παράδειγμα, η Βικελαία Βιβλιοθήκη στο Ηράκλειο. Τρέμω να επιστρέψω και να τη δω εν λειτουργία με  καφετέριες ή δε ξέρω και γω τι άλλο θα νοικιαστεί [από οτι είχα ακούσει] , καθότι ...πολυκέντρο .. Σε ένα κτήριο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κάποιο κατάστημα καλλυντικών, με προστατευτικά που σου μοιάζουν σαν "της φυλακής τα σίδερα", απορείς αν  υπάρχει ίχνος ντροπής πρώτα από ολα ,  και πολύ λιγότερο σεβασμού, σ' όλους αυτούς που πήραν τις αποφάσεις και τα φράγκα πιθανότατα για όλο .. αυτό...
Και σαφώς σα δημότες δεν πράξαμε τόσα χρόνια τίποτα παρά  μερικές υπογραφές εδώ και κεί, ή κανά δρώμενο, και ξανά για ύπνο.. Ή μάλλον όσοι ήταν να είναι δραστήριοι, δεν καθησύχασαν ίσως ποτέ, ΑΛΛΆ όλή η υπόλοιπη ηρακλειώτικη κοινωνία,   και όχι μόνο, αναλωνόταν με το ..υπέροχο στολίδι -εμπορικό κέντρο στην παραλιακή, καθώς και με τα   εξαιρετικής ποιότητας μουσικά βράδια (καιμιαςπουταναφεραμε, είναι τουλάχιστον προσβλητικό να αναφερόμαστε στον ορισμό της βρωμιάς και των ντρόγκιων, του ξεπεσμού και της ξεφτίλας  ωσ  "σκυλό-". προς τα σκυλιά σαφώς)
Και επανέρχομαι. (να μην ανοίξω και το παράδειγμα του αρχείου της ερτ, που αποτελεί πιο μαύρη  σκηνή).
Λεφτά για  ένα βιβλίο μια στο τόσο ,και όχι μόνο του ..περιπτέρου, δεν έχουμε. Αλλά το γαμωρεύμα μετά τα χριστούγεννα μπορούμε να το πληρώσουμε και με το παραπάνω , μιας και στολίσαμε ~μέρες που 'ναι.  Ή τα 20 ,τα 15 , τα 10 ευρώ που μπορεί να δώσεις  για ένα βιβλίο -δε σου λέω να διαβάζει κάποιος 200 βιβλία το χρόνο, αλλά 4-5, δε μπορείς, όμως το  Σάββατο  και την τετάρτη ανοίγουμε μπουκάλι έτσι;; Και πάει λέγοντας με δεκάδες παραδείγματα.

Αλλά ακόμη και αν βγάλουμε αυτο το κομμάτι , μπορείς να πας να δανειστείς από κάποια βιβλιοθήκη, ή να ανταλλάξεις με κάποιον άλλο,  ή  δε ξέρω γω τι άλλο. Όπως μπορώ εγώ, μπορείς εσύ,  μπορεί και ο καθένας μας , και να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο όπου η γνώση, ο πραγματικός πλούτος,   Τα βιβλία, θα διοχετεύονται και θα εξαπλώνονται σαν ιος.

Ένας ιος που όμως το μόνο που μπορεί να βλαάψει είναι το υπάρχον ,σάπιο, σύστημα και τις παρατρεχάμενες ιδέες του και επεκτάσεις.

Όλα αυτά με θέληση για αλλαγή ,προσωπική , και κυρίως διάθεση για αυτοκριτική και επαναδιαμόρφωση του ""πνεύματος"" , που δυστυχώς φαίνεται ότι δεν υπάρχουν.

ΥΓ: Όταν θα δημοσιευτεί το κείμενο, πιθανότατα θα βρίσκομαι στην πρωτεύουσα , και ευελπιστώ να χω βολτάρει κάπου στο Μοναστηράκι, όπου  έργα αμύθητης αξίας και πλούτου, τα βρίσκεις (ευτυχώς ή δυστυχώς?)  ξεχασμένα, σκονισμένα ,να λαχταρούν να ρουφήξεις το είναι τους

ΥΓ2: Αφορμή ίσως αφαιρετικά πολύ, στάθηκε η ?σύλληψη , ενός δημοσίου προσώπου, από αυτά που αναδείξαμε ώς κοινωνία και δε θα πρεπε να μας τιμά καθόλου, ενός στυλάτου σκατού. Το αστείο είναι πως τα στήνουν και γελάνε με την πάρτη μας.

(O)

*[λ.ε.] Φαρενάιτ 451 - Ρέυ Μπράντμπερυ